İSKENDERPAŞA KAPISI

Bir kara kuru
Kalbin
Nesnelere kona kalka
Yeryüzünde kayıp olup
Karanlıkta döne
Savrula
Varacağı yer İskenderpaşa

Anıların uyuduğu uzun
Geçmiş gecesi
Açıyor bir erkeği
Kanatıyor bedenini
Kırbaçlarıyla merhametin
Asırlık tecrübe
Kısık sesli konuşmasını
Üstünde tutsa yaralarımızın
Kim açıyor derinlerimizdeki deniz yollarını sizlere
Eline alan kim dümeni
Hangi ellerden

İşte eril Cuma’sından da belirgin
Dişil günlerim sungu sungu
Çatlamış dudaklarına Hocaefendi’nin
Benim sevgimden başka bir yerin yok senin bakışıyla
Ruh yükselsin
Kanadında
Özgürleştiren sohbetin
Denize bağlılık tutkumuzdur bizim
Kapılarına kadar yükselen
Kızıl tuz ambarının

Sürüklenirken ışık selinde
Sözcükler oynaşır
Tanrı sesine
Sevgilinin nefesi karışır
Sevme yüceliği
Kolay öğretir çekiciliğini de sevilmenin
Aşk seçtiğini
İni kılar
Kaldırma gücü fark edilir sözün


Fatih, 2006