Kadınları neyin topladığını biliyorum
Bıçakla yüzüm arasına
Yetimliği kaldırıp
Çocukların üstünden atamama kederinin yanına
Sevinçlerine hayranlığımı koyuyorum
Dallarını tomurcuk basmış ağaçların
Sevecenlikle evirip çevirdiği elmayı soyuyor
Bir çift beyaz eldiven
Paslı bıçağı pek keskin
Teninde bıraktığı hazla kanıyor tazeliğin
Dizlerinden elbisesi kıvrım kıvrım
Dökülüyor unutuşa
Umut göz kamaştırıcı
Kırılgan bir pembelik
Kalan dallarımızı fırtınadan sonra
Bakışarak usulca tek tek sayıyoruz
Üsküdar, 1995
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder