Güneş, deniz, toprak ve yağmur,
İnsanda bulur, anlamını ve ufkunu!
Şerefine gönderilmiştir,
Kitap, peygamber ve çocuk.
İşte rahmet!
Portakal gibi bir hava,
Çizgiler çek, diyor,
Kabukta, İmsak’tan İftar’a!
Ramazanı aç, dilim dilim.
Başla, diyor, doyurmaya kalbi!
Yeniden yaşa!
Kalpler, ağır adımlarla, dokuz ay yaya.
Hızlı, Recep’ten Şaban’a.
Ve Ramazan koşusu, başlıyor!
Kasıl! Gevşe!
Ve ürper! Ve huşu!
Ve ipe dizilir, göğüsler!
Kitap, peygamber ve çocuk!
Başını kaldırıp bakan, yeşil gözlü,
Cennete doğru büyüyen bir tohum!
Açıp çınar dalları kollarını,
Yapraklarını kulluk sonsuzluğuna titreten!
Kur’an’dan yayılan oruç aydınlığı!
Sesimin budakları!
Yavrularıyla oynaşan tüm Cumalarda, anaç merhamet!
Bağışlanma. Ve umut. Ve bayram günleri..
‘Kalp Koşusu Madalyaları’ topluyoruz, her yıl!
Güneş, deniz toprak ve yağmur!
Portakal gibi bir hava,
Başla diyor, doyurmaya kalbi.
Yeniden yaşa!
Bir kaybedilmiş ömürde,
Bin aydan hayırlı kaç gece vardır?
Yüreğini indiriyor, gökyüzü,
Başı üstüne, yeryüzünün!
Oysa, en son varıyorum hep, bitiş çizgisine.
Rahmetinin kapılarını, kapatma!
Kızarmış yüzüme!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder